پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

واقعا باید پرسید که در صداسیما چه خبر است؟ موجی که فرهیختگان و پیشکسوتان و افراد مشهور را به بهانه‌هایی خاص نظیر بازنشستگی، مسئله دار بودن موردی یک برنامه و یا کم توجهی تدریجی حذف می‌کند و در محافل خاص هم تاکید می‌گردد و توجیه می‌شود که جلوی شاخ شدن فلانی باید گرفته می‌شد؟ فردوسی پور، احمد حیاتی، حمید معصومی نژاد و ده‌ها مورد دیگر، مصداق عینی اثبات این مدعا است. چرا با یک مراسم تکریم آبرومند با این عزیزان بشکل حرفه‌ای خدا حافظی نمی‌شود؟ چرا اینقدر پیچیده و زشت، زیرپای افراد خالی می‌گردد؟

بقول دکتر انوشه، وای به روزی که جوانان یک کشور درگیر لحظه‌ها و لذت‌ها شوند. توتی به‌عنوان اسطوره فوتبال ایتالیا و تیم آ. اس رم شاید حتی از وجود هوادارانی در ایران مطلع نباشد، با این حال چه اصراری است که جشن تولد وی را در یکی از کافه‌های تهران آن‌هم در یکی از پرترددترین محله‌های اداری، تجاری و مسکونی برگزار کرد؟

فوتبال بدون تردید نوعی جادو است. مثل یک حقه شعبده بازی، از کمبودهای آدم در درک واقعیت بیرون از خودش بهره می‌گیرد و بیننده‌هایش را در خلسه فرومی‌برد. فرایندی شبیه به آنچه در هیپنوتیزم رخ می‌دهد؛ آدم انگار هذیان می‌بیند...